অম্বুবাচী মেলা History of Ambubachi Mela in Assamese অম্বুবাচী হিন্দুধৰ্মৰ এক বছেৰেকীয়া উৎসৱ। জনবিশ্বাস মতে আহাৰ মাহত মৃগ শিৰা নক্ষত্ৰৰ তিনি পদ শেষ হ’লে চতুৰ্থ পাদৰপৰা আৰম্ভ কৰি আদ্যা নক্ষত্ৰৰ প্ৰথম পাদৰ ভিতৰত পৃথিৱী বা মা ধৰিত্ৰী ঋতুমতী হয়। এই সময়ত সেয়ে হিন্দুসকলে অম্বুবাচী পালন কৰে। ভাৰতৰ শক্তি পীঠবােৰৰ ভিতৰত অসমৰ গুৱাহাটীত থকা কামাখ্যাই অতি প্রসিদ্ধ। ইয়াতেই দেৱী মহামায়া আদ্যাশক্তিয়ে […]

ফাঁকুৱা ফাগুণ মাহৰ পূৰ্ণিমাত হিন্দু ধৰ্মৰ লোকসকলে উদযাপন কৰা ৰঙৰ উৎসৱ। ফাঁকুৱাক হোলী, দৌলোৎসৱ, ফল্গুৎসৱ, ফাগুৱা, ফাঁকু, মদনোৎসৱ আদি বিভিন্ন নামেৰে জনা যায়। দৌলাৎসৱ বা ফাকুৱা হ’ল হিন্দু ধর্মাৱলম্বী লােকসকলৰ মাজত প্রচলিত এক আনন্দোৎসৱ। ভাৰতীয় দিনপঞ্জী অনুসৰি ফাগুন মাহৰ পূর্ণিমা তিথিত এই উৎসৱ পালন কৰা হয়। বসন্ত ঋতুৰ আগমনৰ সময়ত উদ্যাপিত হােৱাৰ বাবে ফাকুৱা বা দৌলাৎসৱক ‘বসন্তোৎসৱ বুলিও কোৱা

অসমীয়াৰ বাপতিসাহােন ৰঙালী বিহু চ’তৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনাৰপৰা বহাগ মাহৰ ছয় তাৰিখলৈকে সাত দিন ধৰি পালন কৰে। এই সাত দিন জুৰি পালন কৰা বিহুকে সাতবিহু বােলে। এই সাতবিহু হ’ল গৰু বিহু, মানুহ বিহু, গােসাঁই বিহু, চেনেহী বিহু বা তাত বিহু, নাঙল বিহু, মেলা বিহু বা হাট বিহু আৰু চেৰা বিহু। অৱশ্যে ঠাইভেদে এই সাতবিহুৰ নাম আৰু উদ্যাপন

হনুমানজীৰ জন্ম “মঙলবাৰে” চৈত্ৰ মাহৰ পূৰ্ণিমা দিৱসত হৈছিল। শ্ৰী ৰাম ভক্ত হনুমানে ভক্তসকলক ভাল কৰিবলৈ এই পৃথিৱীত নামি আহিছিল। এই কালী যুগত প্ৰতিকূলতাক পৰাস্ত কৰাৰ একমাত্ৰ আশ্ৰয় হনুমানজীৰ আশ্ৰয়। হনুমানজীক মহাবীৰ, বজৰংবলী, মাৰুতি, পৱনপুত্ৰ বুলিও জনা যায়। হিন্দু বিশ্বাস অনুসৰি, বহু বছৰ আগতে, এই পৃথিৱীত মানুহ হিচাপে বহুতো ঐশ্বৰিক আত্মাৰ জন্ম হৈছিল আৰু বহুতো জীৱ-জন্তু

ভাৰত হৈছে উৎসৱৰ দেশ, বহুতো ধৰ্ম অনুসৰণ কৰা লোকইয়াত বাস কৰে আৰু সকলো ধৰ্মৰ নিজা উৎসৱ আছে। সেয়েহে, গোটেই বছৰটোত প্ৰতিটো দিন কোনো ধৰ্মবা আন ধৰ্মত বিশ্বাস কৰা লোকসকলৰ বাবে বিশেষ। একেদৰে, ১৩ এপ্ৰিল শিখ লোকসকলৰ বাবে এক বিশেষ দিন। এইবাৰ কিবা বেলেগ, খেতিপথাৰত ৰবি শস্য পকা হয়, কৃষকসকলে তেওঁলোকৰ মনত শস্য দেখি সুখী হয়,

হোলিকা দহন অসুৰ হোলিকাক জ্বলাই উদযাপন কৰা হয়। হিন্দু ধৰ্মৰ বহুতো পৰম্পৰাই প্ৰহ্লাদক ৰক্ষা হেতু বিষ্ণুৱে হোলিকাক বধ কৰাৰ বাবে ইয়াক উদযাপন কৰা হয়। তাৎপৰ্য হোলীৰ আগৰ ৰাতি উত্তৰ ভাৰত, নেপাল আৰু দক্ষিণ ভাৰতৰ কিছু স্থানত ঐতিহ্যগতভাৱে জুই জ্বলোৱা হয় যৌৱকসকলে সেইদিনা বিভিন্ন ধৰণৰ সামগ্ৰী চুৰি কৰে আৰু হোলিকাৰ দহনত সেইবোৰ জ্বলাই দিয়ে। এইটো উল্লেখ কৰাৰ প্ৰয়োজন যে, ভাৰতৰ বহুতো স্থানত এই দিনটোক হোলীৰ পৰিৱৰ্তে

মহা শিৱৰাত্ৰি প্ৰবন্ধ, কাহিনী, তাৎপৰ্য Maha Shivaratri History Essay in Assamese মহাশিৱৰাত্ৰি  ভাৰতীয় হিন্দু ধৰ্মৰ এটা ধৰ্মীয় উৎসৱ। হিন্দুধৰ্মৰ দেৱতা শিৱৰ উপাসনাৰ উদ্দেশ্যে প্ৰতিবছৰে এই উৎসৱ পালন কৰা হয়। হিন্দু দিনপঞ্জী অনুসৰি প্ৰতিমাহৰে ত্ৰয়োদশ ৰাতি/চতুৰ্দশ দিনত এবাৰকৈ শিৱৰাত্ৰিৰ তিথি পৰে, কিন্তু বছৰত এবাৰকৈ ফাগুণত ধুমধামেৰে মহা শিৱৰাত্ৰি আয়োজন কৰা হয়। হিন্দুসকলৰ এই গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱত জীৱন আৰু বিশ্বৰ “অন্ধকাৰ আৰু অৱহেলা

ভাৰতীয় ধর্মীয় পৰম্পৰাত ঐশ্বর্য-বিভূতি, সৌন্দর্য আৰু উৰ্বৰতাৰ অধিষ্ঠাত্রী দেৱীৰূপে লক্ষ্মীক অর্চনা কৰা হয়। শাৰদীয় দুর্গা পূজাৰ পাছৰটো পূর্ণিমা তিথিত লক্ষ্মী পূজা অনুষ্ঠিত কৰা হয়। পুৰাণত বর্ণিত মতে, লক্ষ্মী দেৱী সমুদ্র মন্থনত আৱিৰ্ভাৱ হৈছিল। প্ৰতিগৰাকী গৃহস্থী নাৰীৰ আৰাধ্যা দেৱী লক্ষ্মীৰ ধ্যানমন্ত্ৰত থকা দেৱী গৰাকীৰ ৰূপৰ বৰ্ণনা এনেধৰণৰ দেৱীৰ দক্ষিণে পাশ আৰু জপমালা, বাঁওফালে অংকুশ আৰু পদ্ম।

বিহু শব্দৰ উৎপত্তি History of Bihu in Assamese ‘বিহু’ শব্দৰ উৎপত্তি সম্বন্ধে নানান মতবাদ আছে, কিন্তু কোনোটো মতেই সৰ্বসন্মত নহয়। কোনো পণ্ডিতৰ মতে সংস্কৃত ‘বিষুবত’ শব্দৰ পৰা বিহু শব্দৰ উদ্ভৱ হৈছে। বৈদিক ‘বিষুবন’ পদৰ অৰ্থৰ পৰিসৰে এবছৰ ব্যাপি অনুষ্ঠিত হোৱা ‘সত্ৰ’ বা ‘যজ্ঞ’ৰ মাজৰ দিনটোক বুজায় অৰ্থাৎ দিন আৰু ৰাতিৰ সমান হোৱা দিনটোৱেই ‘বিষুবত’ ৰূপে পৰিচিত। আন কিছু লোকৰ মতে, বড়োসকলৰ

ভাৰত উৎসৱৰ এখন দেশ য’ত ধৰ্মৰ নিজা গুৰুত্ব আছে। ছট পূজাত, সূৰ্য দেৱতাক পূজা কৰা হয় আৰু সম্ভাষণ জনোৱা হয়। শক্তিৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ উৎস হৈছে সূৰ্য যাৰ আমাৰ জীৱনত বিশেষ গুৰুত্ব আছে। আমাৰ দেশত, আমাৰ জীৱনত অৰিহণা যোগোৱা সকলো বোৰৰ বাবে আমাক কৃতজ্ঞ হ’বলৈ শিকোৱা হয়। সেয়েহে আমি ভাৰতীয়সকল আৱেগিক। আমি আমাৰ ধৰ্মৰ পৰা কোমলতাৰ