Historical Place

গজলা ৰজনাখাট সত্ৰ Gojala Rajanakhat Hatro বৰ্তমানৰ ধেমাজি জিলাৰ জোনাই মহকুমাৰ চিমেন চাপৰি গাঁৱত ১৯৬৮ চনত এই সত্র স্থাপন কৰা হয়। সৰু যদুমণি দেৱৰ এই সত্র যােৰহাট বৰহােলাৰ উত্তৰ পাৰত প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল। পিছত এই সত্ৰ জোনাইৰ চিমেন চাপৰিত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। গােপাল আতাৰ চৰিত আৰু যদুমণিদেৱৰ চৰিত এই সত্ৰত সংৰক্ষণ কৰা হৈছে। সত্ৰৰ বিগ্রহ বিষ্ণু […]

গড়গাঁওৰ ইতিহাস History of Garhgaon in Assamese গড়গাঁও  আহোম ৰাজ্যৰ তৃতীয় ৰাজধানী আছিল। ১৫৪০ চনত স্বৰ্গদেউ চুক্লেংমুঙে গড়গাঁৱত আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী স্থাপন কৰিছিল।[1] বৰ্তমান এই স্থান অসমৰ শিৱসাগৰ জিলাত অৱস্থিত। গড়গাঁও শিৱসাগৰ চহৰৰ পৰা ১৩ কিলোমিটাৰ নিলগত অৱস্থিত। ১৫৪০ চনতে স্বৰ্গদেউ চুক্লেংমুঙে গঁড়গাঁৱত কাৰেং ঘৰ কাঠ আৰু শিলেৰে নিৰ্মাণ আৰম্ভ কৰিছিল। তাৰ পাছত স্বৰ্গদেউ প্ৰমত্ত সিংহয়ে ইয়াক ইটাৰে নিৰ্মাণ কৰে। তেওঁ গড়গাঁও কাৰেঙৰ চাৰিওফালে প্ৰায় পাঁচ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰে

আজান পীৰ দৰগাহৰ অৱস্থান অসমৰ শিৱসাগৰ জিলাৰ প্রায় ২২ কিলােমিটাৰ দূৰত থকা সৰাগুৰি চাপৰিত আজান পীৰ দৰগাহ অৱস্থিত। ইছলাম পীৰ শ্বাহ মিলান বা আজান ফকীৰৰ স্মৃতিত এই দৰগাহ স্থাপন কৰা হৈছিল। এই ইছলাম চুফী সন্তজন খ্রীঃ সপ্তদশ শতিকাত বাগদাদৰ পৰা আহিছিল। তেওঁ উত্তৰ-পূর্বাঞ্চললৈ আহি ব্ৰহ্মপুত্র উপত্যকাত শিৱসাগৰ অঞ্চলত বসতি আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ খাজা নিজামুদ্দিন আউলিয়াৰ

বাসুদেৱ থানৰ ইতিহাস Essay on Basudev Than in Assamese বাসুদেৱ থান লখিমপুৰ জিলাৰ ঢকুৱাখনা ৰ পূৱ প্ৰান্তত অৱস্থিত এখন বুৰঞ্জী প্ৰসিদ্ধ থান। ঢকুৱাখনা চাৰিআলিৰ পৰা পশ্চিমমূৱাকৈ প্ৰায় ১০ কি:মি: গ’লে এই প্ৰসিদ্ধ থানখন পোৱা যায়॥ থানখনৰ লগতে বাসুদেৱৰ এখন নামঘৰ আছে। সত্ৰৰ মুঠ মাটিকালি প্ৰায় ২০০ বিঘা। বৰ্তমান এই তীৰ্থস্থানখন বলাহী চামপৰা আৰু সৌপাৰাৰ মাজৰ সোৱণশিৰি নামৰ ঠাইত অৱস্থিত। ইতিহাস আৰু

হাৰ্হি দেৱালয় Harhi Dewal in Assamese হাৰ্হি দেৱালয় অসমৰ লখিমপুৰ জিলাৰ অন্তৰ্গত ঢকুৱাখানা চহৰৰ পৰা প্ৰায় চাৰি কিঃমিঃ উত্তৰ-পূবে হাৰ্হি নদীৰ পাৰত অৱস্থিত এক দেৱালয়। ঢকুৱাখানত প্ৰচলিত জনশ্ৰুতি অনুসৰি হাৰ্হি শব্দটো পূৰ্বে সাৰ্হি আছিল। এই অঞ্চলৰ লোকে ‘‘সাৰ্হি’’ শব্দটো জাগ্ৰত অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰে৷ গতিকে পীঠখনিৰ মূল অৰ্থটো হ’ব- “জাগ্ৰত দেৱালয়”। শিৱ, দুর্গা, মনসা, গঙ্গা আদিৰ ভালেমান মূর্তি ইয়াত আছে। কেইটামান মূর্তিৰ

ভেলা-মধুপুৰ সত্ৰৰ Madhupur Satra in Assamese মধুপুৰ সত্ৰ অসমীয়া জাতিৰ বিশেষকৈ বৈষ্ণৱ ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকলৰ অন্যতম তীৰ্থভূমি। বৰ্তমান পশ্চিমবংগৰ কোচবিহাৰ জিলাৰ মধুপুৰত অৱস্থিত এই এই স্থানত মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱ আৰু মাধৱদেৱে দেহ ত্যাগ কৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও ইয়াত আন বহুতো ভকতৰো সমাধি আছে। জীৱনৰ অন্তিম সময়চোৱা শঙ্কৰদেৱে ইয়াত থাকি ধৰ্ম চৰ্চা কৰাৰ লগতে বহুতো সাহিত্যিক আৰু সাংস্কৃতিক কৃত্তিও ৰচনা কৰিছিল। এই মধুপুৰ সত্ৰক দহমুকুতৰ থান বুলিও কোৱা হয়। দহমুকুত (মুকুট =

মালিনী থান বর্তমান অৰুণাচলত অৱস্থিত। অসমৰ ভৌগােলিক পৰিসীমাৰ ভিতৰত নপৰিলেও ৰাজ্যখনৰ ধর্মীয়-সাংস্কৃতিক পৰিসীমাই এই স্থান আগুৰি আছে। বৰ্তমানৰ ধেমাজি জিলাৰ চিলাপথাৰৰ পৰা প্ৰায় আঠ কিলােমিটাৰ উত্তৰে অৰুণাচলৰ চিয়াং জিলাৰ লিকাবালি মহকুমাত চিয়াং পাহাৰ আৰু ভৈয়ামৰ সীমাত পাহাৰৰ ওপৰত মালিনী থান অৱস্থিত। প্রাচীন কামৰূপৰ সীমাৰ ভিতৰত এই থান অন্তর্ভুক্ত আছিল। সপ্তম শতিকাত ৰজা ভাস্কৰ বৰ্মনৰ ৰাজত্ব

হাজো এখন চহৰ য’ত বিভিন্ন ধৰ্মৰ ধৰ্মীয় স্থান আছে, যেনে হিন্দু, মুছলমান আৰু বৌদ্ধ। হাজোত মুছলমান তীৰ্থস্থান হৈছে পোৱা মক্কা মছজিদ। মছজিদৰ নামৰ অৰ্থ হৈছে মক্কাৰ এক চতুৰ্থাংশ, যি আৰৱত অৱস্থিত মুছলমানসকলৰ বাবে আটাইতকৈ পৱিত্ৰ চহৰ। কোৱা হয় যে এই মছজিদত প্ৰাৰ্থনা কৰি, ভক্তসকলে প্ৰকৃত মক্কাত লাভ কৰা ভাল অনুগ্ৰহৰ এক চতুৰ্থাংশ লাভ কৰে। গাৰুৰাচল

জাহাংগিৰ মহলৰ ইতিহাস History of Jahangir Mahal Agra in Assamese কোনেও সন্দেহ নকৰিব যে শ্বাহজাহানে তাজ মহলৰ পৰা জামা মছজিদলৈ ভাৰতৰ কিছুমান উৎকৃষ্ট স্মৃতিস্তম্ভ নিৰ্মাণ কৰিছিল। অৱশ্যে, ইতিহাসই লিপিৱিত কৰিব যে আকবৰও বৃহৎ গাঁথনিৰ এজন বিশাল নিৰ্মাতা কম নাছিল। বিশাল জাহাংগিৰ মহল এই সত্যৰ সাক্ষী। আগ্ৰা কিলত কেইবাটাও আকৰ্ষণীয় অট্টালিকা থকাৰ সময়ত, এইটো ইয়াৰ সৰলতা

উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ এক অন্যতম পর্যটনথলী হ’ল শ্বিলং। ই খাছী পাহাৰৰ অন্তর্গত মেঘালয় মালভূমিত অৱস্থিত। সমুদ্রপৃষ্ঠৰ পৰা ইয়াৰ উচ্চতা হ’ল প্রায় ৪,৪৯৬ কিলােমিটাৰ। বর্তমান মেঘালয় প্রদেশৰ ৰাজধানী শিলং পূর্বতে অসমৰাে ৰাজধানী আছিল। ১৯৭২ চনত সুকীয়া মেঘালয় প্রদেশখন গঠন হােৱাত শিলং মেঘালয়ৰ ৰাজধানী হয়। ব্রিটিছ শাসনকালতে শ্বিলঙক পার্বত্য নিবাস হিচাপে গঢ়ি তােলা হৈছিল। শ্বিলঙৰ জলবায়ু আৰু প্রাকৃতিক সৌন্দর্য